Nadwzroczność i krótkowzroczność są to wady wzroku, w których dana osoba nie jest w stanie zobaczyć bliskich lub odległych obiektów. Stan, w którym dana osoba nie jest w stanie zobaczyć odległego obiektu, znany jest jako krótkowzroczność, a dalekowzroczność (nadwzroczność) jest przeciwna, ponieważ w tym przypadku dana osoba nie jest w stanie dostrzec blisko znajdujących się obiektów.
Dlaczego o krótkowzroczności i dalekowzroczności mówi się najwięcej?
Istnieją inne problemy ze wzrokiem, takie jak astygmatyzm, starczowzroczność, ale maksymalna liczba osób cierpi na krótkowzroczność i nadwzroczność właśnie. Co więcej, wady te mogą wystąpić na każdym etapie życia, jeśli zmienia się kształt oka w ten sposób, że utrudni skupienie się światła na siatkówce. Te wady wzroku są również znane jako błędy refrakcji. Można je poprawić za pomocą okularów lub soczewek. Wadom tym można również zapobiec, wykonując kilka podstawowych działań. Chociaż nie prowadzą do ślepoty lub raka, mogą doprowadzić do powszechnego zniszczenia oka, jeśli są zaniedbane.
Krótkowzroczność i dalekowzroczność a ich przyczyny
Kiedy gałka oczna wydłuża się lub rogówka jest zakrzywiona, następuje zmniejszenie ogniskowej soczewki oka, co powoduje przekierowanie promieni świetlnych z powierzchni siatkówki – wtedy mamy do czynienia z krótkowzrocznością. Natomiast dalekowzroczność (nadwzroczność) ma miejsce wtedy, gdy gałka oczna jest spłaszczona lub za krótka, tutaj ma miejsce wzrost ogniskowej soczewki oka, co uniemożliwia bezpośrednie skupienie promieni świetlnych na siatkówce. Widać więc różnice już w samym źródle pochodzenia tych wad wzroku.